KETENLİK YAYLASI Konya ili Doğanhisar ilçesisine bağlı Furunlu köyünün mahallesi olup, 27 hanelik bir yayladır. Şarkikaraağaç, Y.Dinek, Karaağa Kasabası istikametinde olup, rakım 1640 metredir. Cankurtaran Köyü Konya ili Akşehir ilçesine bağlı 127 nüfuslu bir köydür.Köy Akşehir-Yalvaç beli denen yol güzergahında, Sultan Dağlarının tepesinde bir yayladır. Rakım:1520 mdir. Karın çok yağdığı yıllarda yol aylarca kapalı kalırmış... Şİmdiki kar mücadele ekipleride eskiden yol, Hayat devam etmekte, Tren yolu Akşehirde, Beyşehir Konya yolu daha yapılmamış, okula giden, askere gidip-gelen, mahkemesi olan vs.... Sıtratejik olarak şimdiken daha önemli bir yol. Yola çıkıp fırtınaya tutulanlar, ölenler, donanlar, kurtarılanlar doyurulanlar,kısacası bunların ayrıntısı bizim ihtiyarlarda saklıdır nede olsa görmüş geçirmiş insanlar, Hatta Şarkıkaraağaç ve Yalvaçlı bürokratlardan yaşlı olanlarında bir çok anısı vardır bu yolda... Yaşlılardan dinlediğimize göre, 24 Ağustos 1922 yılı kışında bir bölük askerde bizim köyde kış geçirmiştir köyümüzde haklı olarak **Cankurtaran adını almıştır... Köyümüz Akşehire 14, Yalvaça ise 37 km dir. Şimdiye geldiğimizde ise köyümüzde kışın yaklaşık 75-80 kişi, yazın isede 450-500 kişi kadardır. Vişne, çilek, piknik yerleri ve güzel havası ile meşhurdur. Erozyon köyümüzü çevrelediği için hayvancılık can çekişmektedir, son yıllarda tema vakfıda dahil orman bakanlığının katkılarıyla köy çevresinde ağaçlandırmalar yapılmaktadır. Köyümüzde okuma yazma oranı lerin üzerindedir. Genç kuşak içinde 30 hanelik bir köy olamasına rağmen (Doktorlar, mühendisler, ilahiyatcılar, çok sayıda imam ve öğretmenler) vardır. Dün oğlak kuzu peşinde koşan gençlerimiz şimdi internet sayfalarında bilim peşinde koşmaktadırlar... Akkeçili Köyü Isparta ili Senirkent ilçesine bağlı 240 nüfuslu bir honamlı köyüdür. Çalkaya Beldesi Antalya Merkeze bağlı bir beldedir.Pınaralan ve Hacıaliler mahallelerinde honamlılar oturmaktadır. Çakış Köyü Antalya ili Manavgat ilçesine bağlı bir köydür.Nüfusu 1888 kişidir.Özellikle Ötgünlü Mahallesi honamlıların en yoğun oturduğu yerdir. Yeniköy Antalya İli Manavgat ilçesine bağlı bir köydür.   Çolaklı Beldesi Antalya İli Manavgat ilçesine bağlı bir beldedir. Gedikli Köyü Isparta ili Şarkikarağaç ilçesine bağlı olan Gedikli Köyü; Şarkikarağaç ilçesine 30 km. Isparta'ya ise 150 Km. uazaklığı ile Isparta'nın en uzak köyüdür. Denizden yüksekliği 1180 metredir. Türkiye'nin en büyük tatlı su gölü olan Bayşehir Gölü ile Anamas Dağlarının eteklerinde kurulmuş bir köy olup, Honamlıların Ötgünlü kolu tarafından 1937 yılında kurulmuştur.Gedikli köyü 1938’lerde Belceğiz köyünün bir mahallesi iken 12.07.1948’de muhtarlık mührü alınmış, 1948 yılında Gedikli köyü olarak kurulmuştur. İlk muhtarı Mehmet Süral’dır.Şu anki muhtarı Alişan Yaman'dır. Beyşehir Gölünün içinde Kumluca (Mada) adında 37 haneli bir mahallesi bulunan köy, toplam 235 hane 641 nüfusa sahiptir.Okuma yazma oranının çok yüksek olduğu köyde bir ilk okul vardır. Kumluca adasında da bir cami ve ilkokul vardır.Mahallenin Elektrik,su ve telefonu vardır. Gedikli köyü plan üzerine kurulmuş örnek bir köydür. Elektriği,suyu,kanalizasyon şebekesi,telefon santralı,Sağlık Ocağı, Süt Toplama Tankı,İtfaiyesi,morglu cenaze yıkama aracı,müzesi ve kitaplığı mevcuttur. Köyün bir çok bölümü parke taşı ile kaplanmış olup, Atatürk Büstü, çocuk parkları ve futbol ile voleybol sahasına sahiptir.726 m2 alan üzerine yapılmış iki katlı Gedikli Kültür ve Spor Merkezi 1000 kişilik düğün salonu vardır. Köyde halkın geçim kaynağı balıkçılık,hayvancılık,meyve yetiştiriciliğidir.Son yıllarda oldukça yoğun kiraz ve vişne yetiştiriciliği yapılmaktadır.Köyde bir Balıkçılık Kooperatifi,bir Tarımsal Kalkınma Kooperatifi vardır.Ayrıca Gedikli Köyü Kalkınma ve Dayanışma Derneği mevcuttur. Köyden Antalya'da 180 aile vardır.Bunların çoğunluğu memur olarak çalışmakta diğerleri ise turizm sektöründe çalışmakta veya esnaflık yapmaktadır. Gökpınar Beldesi Honamlı aşiretinin büyük bölümünü oluşturan Gökpınarlılar’ın geçmişi Orta Asya’ya kadar dayanır. Orta Asya’dan develerle göç eden Honamlı aşireti, daha sonra oluşan Türk devletlerinin hepsinde yer almış ve Osmanlılar zamanı da Söğüt’e yerleşmişlerdir. Daha sonra hiç benliğini kaybetmeden yine develerle Aydın ilinin bulunduğu yere göç edip uzun süre kalmışlardır. Honamlılar daha sonra Antalya, Adana ve Mersin’in çeşitli alanlarında yaşamaya başlamışlardır. Honamlıların yayılmacılığı Kahraman Maraş’ta devam etmiştir. Maraş’ın da çeşitli yerlerine yerleşen Honamlılar, yazın Kayseri, Pınarbaşı ve Sarız Yaylaları arasındaki yaylalarda yaylamış, kışın da Maraş Türkoğlu, Gaziantep Islahiye, Hatay Kırıkhan kışlaklarında kışlamışlardır. Honam Aşireti’nin barınma yerleri çadırlar olup birkaç günde bir göç ederlerdi. Geçim kaynakları tamamen hayvancılık üzerine idi. Konup göçmeleri develerle sağlanırdı. Hayvanların barınacak bir yerleri yoktu.Göç esnasında develer süslenir, yeni evlenen gelinler tarafından çekilirdi. Düğünleri de davullu-zurnalı, oldukça eğlenceli geçerdi. Yeni alınan geline, tavuk tüyünden cıva denilen aynalı duvak yaparak at ile götürürlerdi. Çamaşırlarını, su başlarında kazanda su kaynatıp, detarjan yerine meşe odunlarını yakarak külleriyle yıkarlardı. Göç ederken ağır hastaları, sal adı verilen sedye ile taşır, cenazeleri olursa da yakın civardaki köylerin mezarlıklarına koyarlardı,. Okuma yazma oranı çok az idi.Yerleşik hayata geçişle birlikte aşiretin başına Ahmet Ağa dedikleri liderleri bulunmaktaydı. Aşiret tarafından sevilen Ahmet Ağa, çok zeki ve ileri görüşlü karakterdeydi. Herkese yardım eder sorunlarını çözmeye çalışırdı. Onun sayesinde Honam Aşiretinde dirlik, beraberlik ve düzen hiç bozulmadı. Sonraları yerleşik hayata geçmeye düşünen Ahmet Ağa’ya, bu bölgeyi Akşehir, Kundullu köyündeki bir arkadaşı tavsiye etmiştir. 1947 yılında ilk olarak büyük çoğunluğu Kahraman Maraş’tan olmak üzere 35 hane, Konya ilinin Yunak ilçesinin (şimdiki Çeltik ilçesi’ne bağlı olan) Gökpınar havaresine develerle yaklaşık 1 aylık sürede gelip yerleştiler. Kalan Honamlı yörüklerin devamı, 1948 yılının 11. ve 12. aylarında gelmişlerdir. Gökpınarlıların ilk ismi Honamlı olmuştur. Daha sonra akan berrak pınardan dolayı "Gökpınar" ismi verilmiştir. Geldiklerinde barınacak yerleri olmadığından yerin altını kazıp "köm" dedikleri barınaklarda kalmışlardır. Bu bölgede kış çok çetin koşullarda geçtiğinden, malları telef olmuş, geçim zorluğu ve sağlık sorunu ile karşılaşmışlardır.Yaşlılar hastalandıklarında doktor bulamamış, yeni doğan bebekler doktorsuzluktan ve bakımsızlıktan hayatlarını kaybetmişlerdir. Zorunlu ihtiyaçlarını karşılamak için Yunak’a gitmek zorunda kalan Honamlılar ulaşimlarını binek hayvanları ve yaya olarak yapmışlardır. Davarlarının, büyük çoğunluğunu tufan ve sel gibi tabiat olumsuzlukları ile kaybeden Honamlılar, geçimini sağlamak için Aydın ilinin Söke ilçesine mevsimlik işçi olarak gidip pamuk toplamışlardır. Ankara’nın Polatlı ilçesine de mevsimlik pancar toplamaya giden Honamlılar gelir elde etmenin yanı sıra pancar tarımını da öğrenmişlerdir. 1951 yılında uzun uğraşlar sonucu "ilkokul" açmayı başaran Honamlılar’ın okuluna, civar köyler de (Kaşören, Torunlar) gelmişlerdir. Köye okul gelmesi, 1969 yılında belediyeye sahip olması ve 1974 yılında "pancar ekim ruhsatı"nın verilmesi beldenin talihini değiştirmiştir. Arpa, buğday ve özellikle pancar tarımı köyün kişi başına düşen gayri safi milli hasılasını yükseltmiştir, milli gelir en üst düzeye çıkmıştır. Çalışkan Gökpınarlıların eğitimde de başarılı olmuşlardır.Şu ana kadar Akademisyen, İl özel idare müdürü,hakim, doktor,savcı, öğretmen, komiser, gazeteci, sağlık memuru, kaymakam, veteriner, emniyet amiri,Mühendisler, Milli Eğitimde çeşitli kademelerde görevliler, çeşitli ordu ve emniyet menbuplarının, Gökpınar beldesinden çıktığı kayıtlardan anlaşılmaktadır. Herhangi bir Gökpınarlı’nın evine gidilse; en az iki üç memur çıkacağı iddia edilmektedir. Okuma yazma oranının, Konya genelinin üstünde olduğu Gökpınar beldesinde, 1971 yılında ortaokul açılmasıyla okullaşma oranı da artmıştır. Ardından Honamlı ilköğretimokulu ve üçşehitler İlköğretim okulu inşa edilmiş eğitim öğretime başlamıştır. Daha sonra Honamlı Ortaokulu, 1992de liseye dönüştürülmüştür. Gökpınar’a yerleştikleri ilk zamanlarda "köm"lerde yaşayan Honamlılar daha sonra taş ve kerpiçten ev yapmışlardır. Günümüzde de bu ev biçimini terk ederek, planlı-projeli betonarme ev inşasına geçmişlerdir. Kasabanın nüfusu, en son yapılan sayıma göre (2000 yılı) 4100 civarında olduğu bilinse de Türkiyedeki tüm Honamlıların 70 binin üzerinde olduğu tahmin edilmektedir. GÖKPINAR IN SOSYAL FİZİKİ DURUMU Konya'nın Çeltik İlçesi’ne 6 km. uzaklıkta olan 4000 nüfuslu Gökpınar, aynı zamanda Türkiye’nin iline en uzak Beldesi konumundadır. Konya’nın kuzeybatısında yer alan Çeltik İlçesi’ne bağlı bir belde olan Gökpınar’ın; doğusunda Torunlar ve Kaşören Köyleri (İlerisinde Yunak ve Polatlı/Ankara), batısında Çeltik İlçesi (ilerisinde Sivrihisar/Eskişehir), güneyinde Küçükhasan Köyü (İlerisinde Yunak İlçesi), kuzeyinde Sivrihisar-Günyüzü/Eskişehir ile Polatlı/Ankara yer almaktadır. Gökpınar’dan Ankara’ya gitmek için, doğusundaki Kaşören’den Yukarı Hacıosmanoğlu-Aşağı HacıOsmanoğlu-Toprakpınar-Kürt Taciri-Çiftlik Yolu-Yaralı-Yıldızlar-Karahamzalı-Polatlı güzergâhını kullanılabildiği gibi, Kaşören-Yukarı Hacıosmanoğlu-Aşağı HacıOsmanoğlu-Türk Taciri-Çiftlik Yolu-Yaralı-Yıldızlar-Karahamzalı-Polatlı (Ankara) güzergâhı da tercih edilebilir. Her iki şekilde de Gökpınar-Polatlı arası 70 km. sürmektedir. Eskişehir’e gitmek için 45 km’lik tamamına yakını asfalt olan Gökpınar-Çeltik-Aydınlı-Ada-Yakapınar-Ballıhisar-Sivrihisar(Eskişehir) güzergâhı kullanılmaktadır. Konya İl Merkezi’ne 220 km’lik asfalt bir yolla ulaşımın kolaylıkla sağlanabildiği Gökpınar’dan, ayrıca, Yunak ilçesine 40 km, Akşehir’e 90 km’lik asfalt yolla ulaşabiliriz. Sosyal imkânları hızla gelişen bir kasaba hüviyetinde bulunan, Gökpınar beldesinde konut sorunu bulunmamaktadır. İlçeye 6 km uzaklıkta olan bu yeşil beldemizde ve ilçe merkezinde sobalı yâda kaloriferli daireler, buraya ataması yeni çıkan memurlar için büyük bir avantaj olarak gözükmektedir. İlçe ve kasaba arasında ulaşım problemi bulunmayıp, her gün, Eskişehir, Ankara, Konya ile civar yerleşimlere minibüs, midibüs ve otobüs seferleri yapılmaktadır. Çeltik ve Gökpınar’da semt pazarları kurulmakta olup, Çeltik Kaymakamlığı, Çeltik Milli Eğitim Müdürlüğü, Telekom ve PTT Müdürlüğü, Çeltik Polis Karakolu, Çeltik Jandarma Komutanlığı, Ziraat Bankası, Özel İdare Binası, Gökpınar Sağlık Ocağı, Çeltik Sağlık Ocağı, Sulama Kooperatifi, Çiftçi Mallarını Koruma Kooperatifi, İlçe Tarım Müdürlüğü, Müftülük, Maliye, Noter, TMO, Şeker Fabrika A.Ş Şubesi gibi resmi kurumlar ile giyim mağazaları, market türü alışveriş merkezleri, eczaneler, gazete bayileri, mobilyacılar, lokantalar gibi her türlü ihtiyacı karşılayabilecek dükkân ve mağazalar bulunmaktadır. Ayrıca, bu yerleşim bölgesinde Çeltik Sanayi Çarşısı ve Gökpınar Sanayi Çarşısı bulunmaktadır. Karaçalı Antalya Merkeze bağlı bir köydür. Örnekköy Örnekköy, Anadolu’nun değişik İl ve İlçelerinden gelip yerleşen Yörük aşiretlerinin kurduğu, her yönüyle dünden bu güne adı gibi çevresine örnek olmuş güzel bir köydür. Örnekköy, bugün Konya İli’nin Kadınhanı İlçesine bağlı, Sarıkaya köyünün Alibey Yaylası mevkiinde Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Toprak ve İskan genel Müdürlüğü tarafından Anadolu’nun değişik İl ve İlçelerinden gelen seyyar göçebe olarak yaşayan Yörük aşiretlerin yerleştirilmesiyle kurulmuş adı gibi çevresine örnek olan bir köydür. Örnekköy, değişik Yörük Aşiretlerin iskan edilmek için T.C. Köy İşleri Bakanlığına yapmış oldukları müracaatları ile 1957-1958 yıllarında uygulanmakta olan İmar ve İskan politikası ile önce toprak dağıtımı yapılarak sonra da evlerinin inşasına başlanarak Bakanlık tarafından kurulmasına karar verilen Türkiye Cumhuriyeti Devletinin planını ve projesini kendisinin yaptığı bir köydür. Alınan kararla iskan edilmek için müracaat eden Yörük Aşiretlerine önce toprakları dağıtılmış sonra da evleri yapılarak köye yerleştirilmişler ve iskan edilmişlerdir. Toprak ve ev sahibi olan bu Yörük Aşiret aileleri göçebe yaşamını bırakarak yerleşik ve düzenli bir hayata geçmişlerdir. Düzenli bir hayata merhaba diyen bu aileler geçimini topraktan sağlamaya başlamışlardır. Göçebe hayatını bırakan Yörük Aşiretlerinin çocukları okullarına rahatça gitmeye başlamışlardır. Tahsillerini tamamlayamayan çocuklar tahsillerine kaldığı yerden devam etmeye başlamışlarıdır. Çocukların geleceği ve istikbali kurtulmuştur. Çocuklar artık geleceğe daha güvenli bir şekilde bakmaya başlamışlardır. Farklı İllerde ve kazalarda nüfus kayıtları bulunan ve Örnekköy’ün kurulmasında birinci derecede rol oynayan seyyar göçebe Yörük Aşiretler, belli bir yerde ikamet etmiyorlardı. Hayvancılık yapan ve geçimini bu şekilde sağlayan Yörük Aşiretler devamlı yaz, kış Anadolu’nun değişik İl ve İlçe’lerine göç ederlerdi. Kışın iklimi yumuşak ve sıcak yerlere yazın ise hayvanları için önem arz eden otların bol bulunduğu, kendileri için bol su ve temiz havanın bulunduğu yaylalara göç ederlerdi. Geçimini hayvan, hayvan ürünlerinden sağlayan Yörük Aşiretleri kalabalık ailelerden meydana geliyor ve çadırlarda yaşıyorlardı. Bu Yörük ailelerinin başında Aşiret reisi diyebileceğimiz yaşlı, tecrübeli, bilgili herkesin itimat ettiği bir aile büyüğü bulunurdu. Bu kişinin sözü dinlenir dediği yapılırdı. Nüfusu 891 kişidir. Taşağıl beldesi Antalya ili Manavgat ilçesine bağlı bir beldedir.Özellikle Kaymaz ve Karaevli mahallelerinde honamlılar oturmaktadır.